Dział ekonomiczny

Gospodarka państwa zależy od tego jak będzie skonstruowana ekonomia dlatego też poniższa mechanika jest bazą, która zostanie dostosowana do waszego systemu gospodarczego.

Składa się on czterech filarów: prowincji, miast, handlu i ludności.

Ludność wchodzi w skład wszystkich poprzednich filarów, ale bez niej nie istniała by gospodarka.

Prowincja:

Każda z prowincji posiada przypisaną do siebie ludność, wartość ziem(WZ), limit rekrutowania wojsk jak i w systemie feudalnym rycerzy i możnowładców. Na podstawie ludności i wartości ziemi obliczany jest przychód od którego odejmowane są koszty zarządzania prowincją w zależności od ustroju państwa (administracja/możnowładcy/inne).

Każda prowincja posiada swoje miasto centralne, które jest stolicą prowincji. Jeżeli nie jest to wolne miasto to mieścić się w nim będzie administracja a w systemie feudalnym to z reguły także zamek możnowładcy władającego tą prowincją. Dopóki miasto centralne lub centralna twierdza się broni to prowincji nie można uznać za oficjalnie podbitą.

Duże miasta:

Miasta są często największymi po twierdzach i zamkach ostojami władzy i to w nich mieści się dalsza administracja. Przez nie także przepływa cały handel, jaki potem dochodzi do kolejnych wiosek i miasteczek (chyba, że cła są zaporowe). Przy szlakach handlowych wyrastają zajazdy i karczmy, rzemieślnicy otwierają swoje warsztaty, a wokół tego przybytki użyteczności publicznej, w postaci choćby zamtuzów.

Aby ująć dochody jakie przynoszą miasta trzeba ująć nie tylko jego ludność, ale bogactwo bo im bogatsze miasto tym większe podatki z powyższych przybytków.

Miasta posiadają punkty dobrobytu (PD), które wyznaczają jego bogactwo. Nie zawsze wyższe bogactwo oznacza większe miasto, ale w większości przypadków są one współzależne. Dodatkowe dochody jakie generują miasta będą zależne od handlu.

Wolne miasto:

Może się zdarzyć, że bogate i silne miasto zechce stać się niezależne od wyższej władzy i przestać płacić podatki na rzecz innych. Może zdarzyć się to na drodze buntu lub wojny, a także wykupienia miasta od władcy. Nawet jeżeli było ono miastem centralnym, to nie powoduje to oderwania się całej prowincji, a jedynie miasta co spowoduje, że trzeba będzie wybrać nowe miasto centralne(z reguły drugie największe w prowincji).

Wolne miasta traktowane są jako państwa-miasta NPC, z którymi można normalnie zawierać wszelkie umowy i traktaty, jak również też wszczynać wojny. Zdobycie takiego miasta przez władcę, niekontrolującego prowincję nie daje mu władzy nad prowincją, a jedynie nad tym miastem.

Wolne miasta z reguł nie będą posiadać wartości ziem jako chyba, że teren oderwany od prowincji będzie na tyle duży, że zostanie on zaznaczony na mapie czymś więcej niż tylko kropką. W zamian za to posiadają one współczynnik dobrobytu.

Ludność:
Ludność stanowi podstawę całej gospodarki, dlatego w różnych aspektach uwzględniana jest zarówno w prowincjach, miastach, limitach rekrutacyjnych i handlu jako strona pracująco, kupująca ale ponadto jedyne czego można być pewnym to śmierci i podatków.

Wartość ziemi:

Wartość ziemi jest powiązana z wszystkim co daje nam ziemia, a więc z rolnictwem, leśnictwem, górnictwem, hodowlą, myślistwem itd. Odkrywanie nowych złóż, inwestycje w rozwój hodowli czy rolnictwa czy rybołówstwa na terenach nadbrzeżnych zwiększa wartość ziemi i dochody, która ona przynosi. Dochody z kopalni złóż surowców strategicznych nie wliczają się do tej puli.

Nie jest ona stałym i niezmiennym współczynnikiem, a więc może się zmieniać. Powodzie, huragany, pożary rzadziej susze czy ulewy itp. na stałe wpływają na niego, zazwyczaj z efektem ujemnym, aczkolwiek powódź nanosząca rzeczne muły użyźniając suche i słabe ziemie.

Tak samo grabieże, plądrowanie czy całościowo niszczenie miast i wiosek zmniejsza wartość ziem jak także i punkty dobrobytu ponieważ te powiązane są właśnie z nimi.

Świat nie jest sprawiedliwy i to samo dotyczy się ziemi. Niektóre prowincje mają bardziej żyzne ziemie, więcej złóż czy lasów, albo lepszy klimat i będzie dawać więcej dochodu niż prowincja z słabą glebą. Nie oznacza to jednak, że gdy prowincja ma niską wartość ziemi to automatycznie jest posiada ona słabą glebę. Po upadku Imperium wiele ziem zostało spustoszonych i zniszczonych, a brak rąk do pracy przy irygacji i pracy na roli zmniejszył wartość ziemi.

Punkty dobrobytu:

Powiązane są one z miastami, miasteczkami, mniej z wsiami, w których mieszkańcy produkują dobra i handlują. Rozwój rzemiosła, rozbudowy manufaktur, ekspansja gildii kupieckich czy sam rozwój miast i ich obronności powoduje wzrost punktów dobrobytu, a zmniejsza je wszystko co szkodzi, niszczy miasta, bądź też blokuje ich rozwój i prowadzi do regresji.

Surowce strategiczne są to przede wszystkim minerały, ale i rzadkie towary które nie występują powszechnie. Fakt posiadania ich pozwala na czerpanie z nich dodatkowych korzyści ponad zwykłe dochody z górnictwa, rolnictwa bądź handlu.

Takimi surowcami można handlować przez co uzyskiwać bonus. Z każdego złoża wydobywa się określoną ilość surowca, zależnego od wielkości, jakości i jego wykorzystania. Surowce nie gromadzą się co turę, więc uzyskuje się z niego bonus, dochód, albo się go przehandlowuje.

Węgiel jest uznawany za surowiec powszechny i wszędzie się trafi węgiel drzewny, albo kopalniany dlatego nie stanowi on surowca strategicznego i posiada do niego dostęp.

Surowce kopalniane:
- Żelazo - surowiec militarny - lepsza stal, dodatkowe przychody
- Miedź- surowiec militarny - lepszy brąz, dodatkowe przychody
- Srebro - dodatkowe przychody, pozwala na bicie własnych monet
- Złoto - dodatkowe przychody, pozwala na bicie własnych monet
- Sól - dodatkowe przychody, konserwowanie żywności na ekspedycje
- Marmur - surowiec prestiżowy do rzeźby i architektury, dodatkowe przychody

Pozostałe:
- Futra - dodatkowe przychody
- Wina - dodatkowe przychody
- Przyprawy - dodatkowe przychody
- Jedwab - zwiększa przychody z handlu, prestiz

Dodatkowo surowcami niehandlowe:
- Bardzo żyzne ziemie (trzeba zaznaczyć czy wykorzysta się je jako łąki, czy pod uprawy roślin)
- Gęste lasy
- Bogate łowiska

Surowce niehandlowe zwiększają przychody z prowincji poprzez zwiększoną produkcję, dodatkowo zwiększają limit wojsk.

Handel wewnątrz państwa przynosi nam profity z opłat celnych i innych podatków, płaconych przez kupców. Ponadto, zyski można czerpać nie tylko z własnych kupców, ale i umów międzypaństwowych dających przywileje własnym kupcom w innym państwie, jak i ustalonej wymiany towarów między władcami z ich prywatnej kiesy.

O ile gildie handlowe i samodzielni kupcy naszego kraju mogą handlować niezależnie od podpasanych traktatów, to w żadnym stopniu nie wpływa to na dochody z handlu zagranicznego naszego państwa. Aby zacząć czerpać dochody z tego jak i własnego handlu należy podpisać stosowną umowę handlową, w które zostanie podana trasa handlowa, wymieniane towary zwykłe (fabularne) jak i strategiczne o ile takowe są.

Ponadto określa się wielkość handlu w wypadkowej jednostki masy i wartości towarów.

Im lepiej prezentuje się umowa tym większy bonus do zysków z tego handlu się otrzymuje.

Dokładne uściślenia umowy nie mogą być tajne, ale sam fakt podpisania umowy jak i czym głównie będzie się handlować musi być jawne, ponieważ sam fakt takiego handlu nie jest tajny.

Republiki handlowe ponadto mogą otwierać własne faktorie handlowe w państwach z którymi oficjalnie handlują dodatkowo zwiększając swoje zyski i w mniejszym stopniu zyski drugiej strony.


Karawana handlowa: Ładowność 25j, Koszt utworzenia: 50 Koszt utrzymania: 5
Strzeżona karawana handlowa: Ładowność 25j, Koszt utworzenia: 150, Koszt utrzymania: 15
Koga handlowa: 100j, Koszt utworzenia: 300, Koszt utrzymania: 40
Uzbrojona koga: 75j, Koszt utworzenia: 400, Koszt utrzymania: 50